اکوسیستم‌هایی در عمق دریا وجود دارند که بدن آنها از مواد شیمیایی متفاوتی تشکیل شده است. جالب است بدانید عناصر شیمیایی که به عمق دریا نفوذ می‌کنند بر این اکوسیستم‌ها تاثیر می‌گذارند. یکی از مناطق اقیانوسی در عمق 3000 تا 6000 متری قرار دارد که به ندرت پیش می‌آید ترکیبات آلی به آن نفوذ کنند. بنابراین، موجوداتی که در آن عمق زندگی می‌کنند به منبع محدودتری از مواد آلی دسترسی دارند.
محققان متوجه شدند بیشترین تعداد موجوداتی که در بافت تشکیل دهنده خود کربنات دارند مانند مرجان‌های نرم و صدف نرم‌تنان (Mollusc shell) در عمق 3800 تا 4300 متر یافت می‌شوند. اما اگر به عمق بیشتر از 4300 متر برویم دیگر نمی‌توانیم این موجودات را ببینیم. دلیل این موضوع به کلسیم کربنات برمی‌گردد!
تشکیل شدن بافت‌های بدن نرم تنان و مرجان‌ها بدون وجود این ترکیب شیمیایی بسیار دشوار است، بنابراین، می‌توان آنها را در منطقه‌ای از دریا پیدا کرد که در آن بیشترین میزان کلسیم کربنات یافت می‌شود. بالعکس، در عمقی که این ماده‌ی آلی وجود ندارد نمی‌توانیم موجوداتی را پیدا کنیم که کلسیم کربنات بخش زیادی از بافت بدنشان را تشکیل داده است.
منبع:
https://cen.acs.org/environment/Calcium-carbonate-availability-shape-deep/101/i25
