شیرین کننده مصنوعی چیست و آشنایی با انواع آن

شیرین کننده های مصنوعی چیست؟ این مواد که جز مواد شیرین کننده های غیر قندی به حساب می آیند دسته ای از افزودنی های غذایی هستند که موجب ایجاد طعم شیرینی مثل شکر یا قند می­گردند با این تفاوت که کالری شان نسبت به قند کمتر است. این ترکیبات اغلب در برنامه های رژیمی جایگزین قند شده اند. احساس شیرینی ناشی از این افزودنی ها به علت وجود ساکارز یا مخلوطی از شیرین کننده های دیگر است. برخی از شیرین کننده ها مصنوعی و برخی دیگر طبیعی هستند. در ادامه با ما همراه باشید تا به بررسی مضرات و یا فواید این ترکیبات و مصرف آن ها در افراد دیابتی بیشتر بپردازیم و با انواع این ترکیبات بیشتر آشنا شوید:

فواید:

این ترکیبات قدرت شیرین کنندگی چندین برابر نسبت به قند دارند اما کالری کمتری را دارا می باشند

اگرچه برخی از شیرین کننده ها حاوی کالری هستند ، اما مقدار مورد نیاز برای شیرین کردن محصولات به قدری اندک است که در نتیجه تقریباً هیچ کالری مصرف نمی کنید.

ترکیبات فوق در بین افراد دیابتی طرفداران خاص خود را دارند زیرا بدون افزایش سطح قند خون می توانند به محصول حس شیرینی ببخشند.

آسپارتام

آسپارتام در سال 1965 توسط اشلاتر کشف شد. این محقق در حال بررسی داروهای زخم معده بود که به طور تصادفی مقداری آسپارتام روی دستش ریخت و پس از چشیدن طعم آن، متوجه شد شیرین است. این ماده به شکل بلورهای سفیدرنگ و بی بو بوده و از دو اسید آمینه آسپارتیک و فنیل آمین مشتق شده است. این ماده 200 بار شیرین تر از شکر است و در آدامس ، ژله، نوشابه و انواع دسرها مورد استفاده قرار میگیرد. آسپارتام در دماهای بالا به اسید آمینه های ساختاری اش تجزیه میشود و آسپارتیک، فنیل آلانین و متانول شکسته میشود. به همین علت در محصولاتی که نیاز به پخت و پز دارند مورد استفاده قرار نمیگیرند. این ماه در محیط های اسیدی مثل نوشابه های گازدار پایداری بالاتری دارد.

مواد فوق بر خلاف ساخارین ته مزه تلخ ندارد اما طعمش مشابه با شکر هم نیست. برای شیرین کردن یک ماده غذایی مقدار کمی آسپارتام کافی است بنابراین کالری آن ماده غذایی به شدت کاهش میابد.کالری این ماده به ازای هر گرم، 4 است.

ساخارین

ساخارین یکی از ابتدایی ترین شیرین کننده های مصنوعی است که به طور رسمی در سال 1879 سنتز شد و طعم شیرین آن هم تصادفا کشف شد. این ماده 300 تا 500 برابر شیرین تر از ساکارز است و برای بهبود طعم و مزه خمیر دندان و مواد غذایی رژیمی به کار میرود. ته مزه تلخ ساخارین با افزودن شیرین کننده های دیگر به حداقل میرسد.

در ویدیوی زیر با شیرین کننده های مصنوعی و انواع آن بیشتر آشنا می شوید.

آسه سولفام پتاسیم

آسه سولفام پتاسیم یکی دیگر از شیرین کننده های مصنوعی است که 200 بار شیرین تر از ساکارز است و شیرینی اش درست به اندازه آسپارتام است. این شیرین کننده مانند ساخارین ته مزه تلخ ایجاد میکند. آسه سولفام معمولا با سایر شیرین کننده ها مثل آسپارتام مخلوط میشود تا طعم شیرینی اش دو برابر شود. برخلاف آسپارتام، آسه سولفام در گرما پایدارتر است و به همین دلیل در محصولاتی با عمر قفسه ای بالا مورد استفاده قرار میگیرد. یکی دیگر از مزایای این ماده این است که کالری ندارد. کاربرد عمده آسه سولفام در داروهاست.

.

سوکرالوز

سوکرالوز هم نوعی شیرین کننده غیر مغذی است و هیچ کالری ای ندارد. ساکارز 1000-320 برایر شیرین تر از ساکارز است و هیچ کالری ای ندارد. دو برابر شیرین تر از ساخارین و سه برابر شیرین تر از آسپارتام است. مزیت این شیرین کننده این است که در شرایط دمایی بالا و هم چنین طیف های مختلف اسیدیته تجزیه نمیشود. بنابراین در محصولات پخت و پز و هم چنین محصولاتی که عمر قفسه ای بالایی دارند مورد استفاده قرار میگیرد. مزیت این شیرین کننده نسبت به سایر شیرین کننده های مصنوعی، ایمنی این ماده و هم چنین ثبات طعمش است. این ماده در محصولاتی مثل شکلات، کنسرو ها، و نوشابه ها مورد استفاده قرار میگیرد.