روان کننده ها و روغن های صنعتی

کارشناسان می گویند: تنها یک روان کننده خوب (روغن، گریس و..) می تواند کارکرد بهینه تجهیزات ماشینی را تضمین کند. حدود  55%  از خرابی‌های پیش از موقع تجهیزات به علت استفاده از روان کننده های نامناسب در صنعت می باشد. از انواع این محصولات می توان به روغن های موتور، سیلیکون، گریس و… اشاره نمود که در ادامه با آن ها بیشتر آشنا می شویم.

روان کننده ها (Lubricants) موادی هستند که به منظور کاهش اصطکاک و جلوگیری از فرسودگی قطعات فلزی متحرکی که با یکدیگر در تماسند به کار می روند. این هدف با ایجاد لایه نازکی از ماده روان کننده بین قطعات، عملی می شود و در این رابطه است که گرانروی روان کننده مطرح می شود. هر روغن روان کننده تشکیل شده است از یک ماده پایه (Base) که به آن انواع مواد مختلف افزودنی (Additives) جهت مشخصات مورد نیاز ، اضافه شده اند. این پایه می تواند معدنی (با منشا نفتی) و یا سنتزی (نظیر پلی اولفینها، پلی استرها، پلی الکیلن گلیکولها) باشد. پایه های معدنی معمولا فرآورده های تقطیر خلا و باقیمانده های آسفالت گیری شده می باشند که تحت عملیات استخراج با حلال، موم گیری و تصفیه قرار گرفته اند.

مزایای روان کننده ها

این مواد برای اطمینان از حرکت صحیح و درست اجزای یک دستگاه به کار برده می شوند. نقش اساسی این مواد صنعتی کاهش میزان اصطکاک از سطوح ماشین آلات و دوام و افزایش طول عمر آنها است. از آنجایی که می دانیم اصطکاک باعث تولید گرما می شود در نتیجه روان کننده ها باعث  انتقال گرما از سطح ماشین آلات و خنک سازی آنها نیز می شوند. به این دلیل این دسته از مواد را سیال های انتقال حرارت نیز می نامند. در بعضی از موارد این مواد مقاومت الکتریکی را نیز کاهش می دهند.

 این مواد هم چنین باعث می شوند ماشین آلات در طول زمان استفاده، دچار خوردگی و زنگ زدگی نشوند. روان کننده،  روغن و گریس های صنعتی می توانند از مواد ارگانیک یا آلی و یا سنتزی باشند. بیشتر روانکار های ارگانیک از طریق پالایش پتروشیمیایی به دست می آیند،  این درحالی است که انواع  سنتزی از مواد شیمیایی طی چندین مرحله واکنش و در حضور بعضی مواد افزودنی ساخته می شوند. عموما این مواد به سه صورت مایع ، نیمه مایع و جامد عرضه می شوند. روغن موتورها ، روغن های توربین و واسکازین ها از نوع روانکار های مایع می باشند.

به روان کننده های نیمه مایع گریس نیز گفته می شوند. گرافیت یکی از روانکار های جامد است که حالت پودری آن برای روان کنندگی بین اجزای متحرک ماشین  آلات استفاده می شود. بیشتر آنها شامل روان نمونه های سنتزی، امولسیون های آب-روغن و روغن های نفتی می باشند . کاربرد این مواد در صنایع هوا فضا خودرو نظامی و دریایی است.

رایج ترین روانکار های صنعتی

رایج ترین روغن ها و گریس های صنعتی شامل موارد زیر می باشند :

• روغن موتور
• روغن سیلیکون
• گریس
• توربین
• روغن مارین
• سیالات فلز کاری و برشی
• سیالات سنگ زنی
• روغن موتور های گاز سوز و روغن ترمز
• روغن های هیدرولیک
• و … 

مهم ترین و بیشترین کاربرد روان کننده های صنعتی به عنوان روغن موتور می باشد که در صنعت خودرو و موتور های داخلی احتراق استفاده شده و عملکرد و طول عمر بیشتری را برای آنها به ارمغان می آورد و از این رو استفاده ازاین مواد از لحاظ اقتصادی نیز به صرفه است.

یکی از ویژگی های مهم این مواد پایداری حرارتی آن ها است در واقع عدم شکست آن ها در دماهای بالا یکی از عوامل موثر در انتخاب آنها است.

گرید های ویسکوزیته برای روان کننده های صنعتی بر طبق استاندارد ISO 3448

ویسکوزیته سینماتیکی در 40 درجه سانتی گراد (mm2/s)
ویسکوزیته متوسط	بیشینه	ویسکوزیته کمینه	گرید
20/2	42/2	98/1	2
20/3	52/3	88/2	3
60/4	06/5	14/4	5
80/6	48/7	12/6	7
100	11	9	10
15	50/16	50/13	15
22	20/24	80/19	22
32	20/35	80/28	32
46	60/50	40/41	46
68	80/74	20/61	68
100	110	90	100
150	165	135	150
220	242	198	220
320	352	288	320
460	506	414	460
680	748	612	680
1000	1100	900	1000
15000	1650	1350	1500

دسته بندی روغن ها

با توجه به تنوع و کثرت این فرآورده ها ، لزوم طبقه بندی آنها مشخص شده است. بدین ترتیب در طبقه بندی مرسوم، انواع اصلی روغنها عبارتند از : روغنهای موتور، روغنهای ماشین آلات ، روغنهای عایق ، روغنهای توربین و روغنهای متفرقه.

سازمان استاندارد بین المللی نیز اقدام به گروه بندی روغن ها صنعتی و موتور مطابق جدول زیر کرده است.

استاندارد ISO	طبقه	تعداد زیر طبقات
ISO 6743-1	سیستم های اتلاف کل	3
ISO 6743-2	روغن بلبرینگ، یاتاقان، کلاچ	2
ISO 6743-3A	کمپرسورها	12
ISO 6743-3B	کمپرسورهای گاز و سردسازی	9
ISO 6743-4	سیالهای هیدرولیک	17
ISO 6743-5	توربینها	12
ISO 6743-6	دنده ها	11
ISO 6743-7	فلزکاری	17
ISO 6743-8	حفاظت موقت در برابر خوردگی	18
ISO 6743-9	گریسها	5670
ISO 6743-10	متفرقه	22
ISO 6743-11	ابزارهای بادی	9
ISO 6743-12	سیالهای انتقال حرارت	5
ISO 6743-13	سرسره	1
ISO 6743-14	عملیات حرارتی	6

در این جدول، هر گروه نیز بر اساس گرانروی به چند زیر گروه تقسیم شده است. گروه بندی روغن های موتور توسط (ISO) تکمیل نشده است و در این مورد از طبقه بندی SAE استفاده می شود.  این طبقه بندی نیز بر اساس گرانروی صورت می گیرد و می توان آن را در جدول زیر مشاهده کرد.

طبقه بندی SAE

گرانروی انگلر		ویسکوزیته cs		گرانروی ssu		شماره SAE
100درجه سانتیگراد	50 درجه سانتیگراد	210 درجه فرانهایت	0 درجه فرانهایت	210 درجه فرانهایت	0 درجه فرانهایت
–	–	–	کمتر از 870	–	کمتر از 4000	5 W
1.3-1.5	2.2-3.5	–	1300-2600	بیشتر از 40	6000-12000	10 W
–	–	–	2600-10420	بیشتر از 45	12000-48000	20 W
1.5-1.8	3.5-6.2	5.73-9.62	–	45-58	–	20
1.8-2.1	6.2-10	9.62-12.94	–	58-70	–	30
2.1-2.5	10-14	12.94-16.77	–	70-85	–	40
2.5-3.1	14.22	16.77-22.68	–	85-110	–	50

این دسته بندی از سال 1911 به کار می رفته و به دفعات مورد تجدید نظر قرار گرفته است که آخرین تجدید نظر آن به صورت SAEJ300 ارائه شده است. در طبقه بندی اخیر شش گرید برای روغن های زمستانی و پنج گرید برای روغن های تابستانی معرفی شده اند.

روغن ها بر حسب نوع و مشخصات، مصارف گوناگونی دارند ولی در اکثر کاربردها ، نقش روان کنندگی آنها حائز اهمیت است .

مشخصات روغن ها

خواص مورد نیاز روغن ها بستگی به نوع کاربردشان دارد. در این مورد متمایز نمودن روغنهای موتور از روغن صنعتی لازم به نظر می رسد.

مشخصات روغن های موتور

در رابطه با هر الزام کاربردی، روغن موتور باید یک رشته مشخصات را بر طبق جدوول زیر تامین نماید.

الزام	خواص مورد نیاز روغن
مشخصات موتور	خواص روان کنندگی گرانروی ثابت (ویسکوزیته ثابت) سیالیت در دمای پایین ویسکوزیته مناسب در دمای بالا
حفظ نفاظت موتور	قدرت پاکسازی و پخش کنندگی
حفاظت در برابر خوردگی و سایش	قدرت پاکسازی و پخش کنندگی ویسکوزیته بالا در سرعتهای برشی زیاد
عملیات در دمای بالا	ثبات حرارتی
فاصله تغییر روغن	ثبات در برابر اکسایش
مصرف کم	گرانروی پایین ، اصطکاک کاهش یافته
کنترل انتشار	مصرف پایین فراریت پایین، ویسکوزیته ثابت
محیط زیست	غیاب ترکیبات سمی نظیر بی فنیلهای پلی کلرینه (PCB)
صرفه جویی انرژی	ویسکوزیته پایین ، اصطکاک کاهش یافته

در ادامه به شرح مشخصات اصلی روغنهای موتور مبادرت شده است.

گرانروی و اندیس گرانروی روغن های صنعتی

در ارتباط با نقش روان کنندگی روغن های موتور ، مهمترین ویژگی ویسکوزیته است. البته باید توجه داشت که چون موتور در شرایط ایزوترم کار نمی کند، هنگام راه اندازی موتور بویژه در زمستان، روغن سرد و غلیط است درحالی که در شرایط کار عادی، دمای روغن در کارتر به 80 تا 100 درجه سانتی گراد می رسد. در لایه ای که سیلندرها را می پوشاند، ممکن است دما به 200 درجه سانتیگراد و حتی بیشتر نیز برسد و در این گستره دمایی، روغن باید نقش روان سازی خود را حفظ کند. یعنی  تغییرات ویسکوزیته آنچنان زیاد نباشد.

برای مشخص کردن تغییرات ویسکوزیته بر حسب دما، “دیویس و دین” یک رابطه تجربی برقرار کردند. در روشی که به کار بردند، نمونه روغن مورد نظر را با دو گروه روغن مبنا مورد مقایسه قرار دادند.

این دو گروع روغن مبنا عبارت بودند از :

روغن های مبنا

• گروه روغن های (H) پنسیلوانیا که پارافینی بودند و تغییرات گرانروی آنها با دما اندک بود. به طور قراردادی اندیس گرانروی این روغنها را 100 در نظر گرفتند.
• گروه روغنهای L ساحل خلیج که نفتنی بودند و تغییرات ویسکوزیته آنها با دما زیاد بود. اندیس  ویسکوزیته این روغنها را نیز صفر قرار دادند.

دیویس و دین گرانروی این روغنهای پایه را در 100 و 210 درجه فارنهایت مشخص کرده و جدول زیر را تریتب داده اند که در آن D=L-H معرف اختلاف ویسکوزیته نمونه ای از روغن H و نمونه ای از روغن L در 100 درجه فارنهایت است در حالتی که ویسکوزیته هر دو روغن در 210 درجه فرانهایت یکسان باشد.

حال برای تعیین اندیس گرانروی روان کننده مورد نظر ، ابتدا ویسکوزیته آن را در 100 و 210 درجه فارنهایت مشخص نموده به ترتیب با U و V نشان میدهند، سپس بین هریک از دو گروه روغن های پنسیلوانیا و ساحل خلیج ، روغنی را انتخاب می کنند که در 210 درجه فارنهایت گرانروی آن برابر V باشد. هرگاه ویسکوزیته این این دو روغن مبنا در 100 درجه فارنهایت برابر مقادیری چون H (روغن پنسلوانیا) و L (روغن خلیج) باشد.

برای موتورهای اتومبیل و هواپیما، روغن هایی با اندیس گرانروی بالا توصیه می شوند، در حالی که برای موتورهای دیزلی نیازی به اندیس ویسکوزیته بالا نیست.

عملیات تصفیه می تواند اندیس ویسکوزیته روغن ها را تا نزدیکی 100 برساند ولی پالایشگرها از این مقدار هم فراتر رفته اند و با پالایش و افزودن مواد مخصوص به روغن های روان کننده ، اندیس ویسکوزیته را به 140-150 رسانده اند. روغنی که چنین اندیس بالایی داشته باشد، در همه فصول قابل استفاده است. چنین روغنی در دمای پایین یعنی هنگام راه اندازی موتور در سرما، سیال تر از روغن های زمستانی است و در دمای کار موتور در روزهای گرم نیز ویسکوزیته خود را بهتر از روغن های تابستانی حفظ می کند. جدول زیر حداقل گرانروی را برای انواع روغن های چهار فصل ارائه می دهد.

جدول ویسکوزیته

گستره SAE	حداقل اندیس گرانروی
	روش قدیم ASTM 567 – 53 (VI)	روش ASTM II 2270 -60 (VI E)
5W – 20	139	146
5W-30	154	205
10W-30	131	145
10W-40	138	169
10W-50	144	190
20W-40	111	113
20W-50	121	133

سایر مشخصات روغن های موتور عبارتند از : خاصیت پاکسازی، باقیمانده کربن، نقطه انجماد و پایداری.

مشخصات روغن های صنعتی

روغن های صنعتی در برگیرنده تعداد زیادی از فرآورده های روغنی می باشند که با توجه به کاربردهای مختلف، مشخصات متفاوتی را نیز باید دارا بشند.

جداولی که در ادامه آورده شده اند بر طبق استانداردهای ISO تنظیم شده و الزامات کاربردی و خواص مورد نیاز روغن های صنعتی را رائه می دهند. مشاهده می شود که در مورد این گونه روغنها نیز خواصی چون گرانروی، اندیس گرانروی ، نقطه ریزش ، فراریت ، نقطه انیلین، باقیمانده کربن کنرادسون، خواص مکانیکی و ضد اکسیداسیون حائز اهمیت بوده، جز مشخصات مورد نیاز آنها ذکر شده است.

الزام	خواص مورد نیاز روغن
محدوده وسیع دماهای کاربرد	گرانروی ثابت (اندیس گرانروی) نقطه ریزش مناسب، ثبات حرارتی
حفاظت قسمت های روانکاری شده	گرانروی مناسب- قدرت ضدسایش و خوردگی
حفظ نظافت	قدرت پاکسازی و پخش کنندگی، قابلیت صاف شدن
طول عمر	مقاومت در برابر اکسایش
کاهش حجم هنگام کار	ثبات حرارتی، مقاومت در برابر اکسایش
کنترل انتشار گاز و دود	فراریت پایین
مسمومیت پوستی	میزان کم آروماتیک چند حلقه ای (PNA)
محیط زیست	غیاب ترکیبات سمی نظیر بی فنیلهای پلی کلرینه (PCB)

گریس:

گریس چیست؟ انجمن مواد و تست آمریکا (ASTM) روان کننده های گریس را این گونه تعریف می نماید: محصولی جامد و یا نیمه جامد که از پراکندگی مواد ضخیم کننده در مایعات حاصل می شود.

این مواد با روغن ها تفاوت هایی دارند:

گریس ها در واقع روغن هایی هستند که به آنها ضخیم کننده اضافه شده است.

در دمای اتاق ، گریس ها معمولاً جامد هستند ، در حالی که روغن ها معمولاً مایع می باشند.

تمام روغن ها را می توان به گریس تبدیل نمود اما برعکس این امر امکان پذیر نمی باشد.

گریس ها معمولاً فقط در ماشین آلات ، ابزارها یا تجهیزات صنعتی مورد استفاده قرار می گیرند ، در حالی که روغن ها علاوه بر کاربرد های ذکر شده، مصارف غیر صنعتی نیز دارند.

اما ضخیم کننده ی اضافه شده برای ساخت گریس ها چیست؟

این مواد می توانند یک کانی به نام بنتونیت و یا یک ماده ی معدنی به نام مولیبدن باشد. در اغلب موارد این افزودنی یک باز صابونی به نام لیتیم می باشد.

گریس روغنی است که در یک شبکه ی فیبری ذخیره می شود و مانند اسفنج عمل می کند.این شبکه ی فیبری همان ضحیم کننده ای است که در بالا به آن اشاره گردید. مولکول هایی که ضخیم کننده را تشکیل می دهند می توانند به گونه ای در کنار یکدیگر قرار بگیرند که منافذی را در بین ساختار خود به وجود آورند تا ذرات روغن در بین این منافذ قرار بگیرد. به طور کلی خاصیت روان کنندگی گریس از روغن های ما بین این شبکه ها حاصل می شود. سایر خصوصیات با توجه به نوع و کیفیت ضخیم کننده مشخص می شود.

در ادامه به اصطلاحاتی درباره ی گریس ها بیشتر می پردازیم:

قوام: به مقدار ضخامت گریس بستگی دارد

نقطه ی ریزش: دمایی که در آن روغن شروع به جداسازی از ضخیم کننده می کند

مقاوت در برابر آب: آزمایش های انجام گرفته برای میزان ماندگاری این ماده در برابر آب و یا شلنگ های آب فشار قوی

ویسکوزیته بر پایه ی روغن: میزان چسبندگی روغن برای ساخت نوع خاصی از گریس

توانایی حمل بار: مقیاسی برای اندازه گیری میزان تحمل فشار توسط گریس (به معنی آنکه چه مقدار فشار را گریس می تواند تحمل کند و همچنان عملکرد خوبی از خود نشان بدهد)

پایداری برشی: چه مقدار گریس مقاومت خود را در صورت استفاده ی مکرر و سریع نکه می دارد

سازگاری: این نکته مهم است که در صورتی که از گریس های مختلف در یک مکان برای روانکاری استفاده می کنید آیا این مواد با یکدیگر سازگار هستند ؟ و استفاده ی همزمان این مواد با یکدیگر سبب از دست دادن یک و یا چندین خاصیت از آن ها نمی شود؟

قابلیت پمپاژ: میزان پمپاز گریس توسط پمپ را مشخص می کند

جداسازی روغن: چه مقدار روغن باید از گریس جدا شود تا این ماده اثر پذیر واقع شود

کاربرد ها و موارد مصرف گریس

بیشترین استفاده از گریس ها در بلبرینگ های غلتکی برای روانکاری آنها در ماشین آلات، موتورهای الکتریکی و لوازم خانگی می باشد. برای پایداری بیشتر گریس ها افزودنی های غلیظ کننده ای نظیر لیتیوم ، سدیم و کلسیم به آن افزوده می شود. روانکاری بلبرینگ ها معمولا با گریس هایی با کلاس پایداری 1 (نرم)، 2 (کرمی) و 3(تقریبا جامد) با توجه به سرعت آب بندی، موقعیت، دمای عملیاتی و گشتاور اولیه انجام می شود.این مواد تجهیزات را در برابر زنگ زدگی و تاثیرات کاتالیست ها محفوظ نگه می دارد و نسبت به اکسیداسیون پایدارند.

یکی از ویژگی های بارز استفاده از گریس ها در تجهیزات محافظت در برابر رطوب و ناخالصی هایی است که ممکن است از محیط وارد تجهیزات شود. آب بندی تجهیزات باعث می شود گریس به خارج از دستگاه نفوذ نکند.

چه موقع بهتر است از گریس به جای روغن استفاده نماییم؟

• زمانی که شاهد نشت هستیم
• برای محافظت از سطوح فلزی در برابر زنگ زدگی و خوردگی
• برای روغن کاری ماشینهایی که به طور متناوب کار می کنند
• جایی که کاهش نویز مهم است
• برای روغن کاری ماشین های فرسوده

روغن ها خنک کننده هستند. این مواد حرارت را انتقال می دهند و توسط یک مبدل حرارتی پمپ می شوند. اگر حوزه ی مورد استفاده گرمای زیادی تولید کند ترجیح داده می شود تا از روغن ها ی روان کننده استفاده گردد. همچنین در صورتی که استفاده از گریس سخت و ناممکن باشد ، روغن ها بهترین گزینه برای اعمال می باشند. به عنوان مثال، دارندگان اسلحه معمولاً بعد از تمیز کردن ، از روغن برای روانکاری اسلحه ی خود استفاده می کنند، زیرا کاملاً پاک می شود و به راحتی به داخل منافذ فلز نفوذ می کند اما گریس همچین قابلیتی نخواهد داشت. با این حال اگر اسلحه ها نیاز به نگهداری طولانی مدت داشته باشند از گریس برای این منظور کمک می گیرند تا آن ها را در برابر گرد و خاک و ماندن در یک مکان به صورت طولانی مدت حفط نماید

نکته: پیشنهاد می شود از مخلوط نمودن روغن ها و گریس ها با یکدیگر بپرهیزید . زیرا در صورت اختلاط  این دو ماده ممکن است یک یا چند خاصیت مفید خود را از دست بدهند.

سیلیکون:

سیلیکون هم یکی دیگر از روان کننده ها است و دانسیته آن 963/0 گرم بر میلی لیتر است. فشار بخار آن بسیار پایین و حدود 5 میلی متر جیوه در 20 درجه سانتی گراد است. گرانروی این ماده در رنج وسیع بین 65/0 تا 100000 سانتی استوک قرار می گیرد. علاوه بر این که این ماه بسیار آب گریز است تنش سطحی آن بسیار پایین است. با توجه به آزمایش هایی که در رنج وسیع دمایی انجام شده است این ماده عامل دی الکتریک خوبی نیز می باشد. با توجه به بسیاری از گزارشات پزشکی این ماده روغنی غیر سمی است. اما می تواند تحریک کوتاه مدت را برای پوست ایجاد کند.
سیال سیلیکون برای کنترل تشکیل فوم در فرآیندهای جداسازی نفت وگاز و نیز برای جلوگیری از حمل قطرات همراه با گاز مورد استفاده قرار می گیرد.

کاربرد سیلیکون ها :

• روانکاری تجهیزات
• انتقال حرارت
• ابزار آلات درون چاهی
• فرآیندهای جداسازی مایع-گاز
• اکسیژن گیری از آب برای تزریق درون چاه
• هواگیری از سیمان ستون چاه
• هواگیری و فوم زدایی از سیالات حفاری
• استخراج آمین
• ضد کف در بسیاری از فرآیند های پتروشیمیایی
• ضد خوردگی در توربین های گازی که از سوخت های سنگین استفاده می کنند
• سیال هیدرولیکی با دمای پایین
• سیال گرمایی در انتقالات
•  محافظت در برابر ریسک آتش و دود در واحد های پتروشیمیایی و سکوهای نفتی
• زیر سازه های پزشکی
• اسپری های آئروسل سیلیکونی

روانکارهای گرید غذایی :

این نوع از مواد در صنایع غذایی و دارویی جایگاه خود را پیدا کرده اند. آن ها باید رفتار خنثی نسبت به پلاستیک ها و الاستومتر ها داشته باشند و توانایی حل کردن شکرها را داشته باشند. این روغن ها باید مطابق با استانداردهای بهداشتی و غذایی باشند و هم چنین از نظر فیزیولوژیکی نیز باید بی اثر بدون مزه وبی بو باشند.
روانکار های غذایی بر پایه روغن های سفید معدنی یا روغن های سنتزی مثل پلی آلفا الفین و پلی آلکیلن گلیکول و  یا روغن های گیاهی هستند.هم چنین آنها باید فقط شامل کربن و هیدروژن و اکسیژن باشند.

افزودنی ها:

برای صنایع و ماشین آلات مختلف از انواع مختلفی از روغن ها وگریس ها (روان کننده ها) استفاده می شود .با اضافه کردن افزودنی ها به این مواد  می توان کاربردهای آنها را تغییر داد. افزودن این مواد باید باعث افزایش ویسکوزیته، کاهش اکسیداسیون و کاهش آلاینده ها شود. بعضی از این افزودنی ها شامل آنتی اکسیدان ها، انتی فوم ها، بازدارنده های خوردگی و زنگ زدگی سطوح داخلی و خارجی می باشد که در این بخش به اختصار توضیح داده شده اند:

• آنتی اکسیدان ها: این مواد حمله اکسیژن به روغن را به خصوص در دماهای بالا محدود می کنند.
• شوینده ها: ترکیبات فلزی که از  تجمع سایر مواد  جلوگیری کرده و موتور(تجهیز) را تمیز نگه می‌دارند.
• دیسپرسنت ها : مواد آلی غیر فلزی که باعث پراکندگی محصولات جانبی و عدم تجمع مواد می شوند.
• بازدارنده از زنگ و اسیدها: این مواد از حمله اسید ها به سطح فلزات جلوگیری می کنند.
• ضد سایش ها: این مواد از سایش تجهیزات جلوگیری کرده و عموما از جنس روی، فسفات و یا سایر مواد آلی فلزی هستند.
• ضد اصطکاک ها: این افزودنی ها اصطکاک را کاهش داده و با توجه به نوع روان کننده مورد استفاده انواع مختلفی دارند.
• افزودنی های فشار بالا: این مواد بر پایه فسفر- سولفور هستند. آن ها در روانکار های مورد استفاده در کمپرسورهای هوا، سیستم های هیدرولیکی و ماشین آلات استفاده می شوند.
• آنتی کف ها: آن ها از کف کردن روان کننده ها جلوگیری کرده و باعث حفظ فیلم آن روی سطح تجهیز می شوند.
• شاخص بهبود ویسکوزیته: این مواد نرخ رقیق شدن را با افزایش دما تغییر می دهند . ترکیباتی پلیمری هستند و ساختار شیمیایی آنها بسته به نوع روان کننده  قابل تغییر است.

شرایط یک روغن یا گریس  ایده آل:

این مواد  باید تامین کننده شرایط زیر باشند :

قابل استفاده در صنایع و کاربردهای مختلف،

قابل استفاده در دماهای بالا و پایین،

مورد استفاده در صنایعی که امکان تماس تصادفی با مواد غذایی وجود داشته باشد،

قابل استفاده در محیط های مختلف از جمله محیط دریایی که نیاز است سمیت مواد به حداقل برسد.

مقایسه گریس و روغن :

	روغن ها		گریس ها
مزایا	نفوذ خوب به درون ماشین آلات و تجعیزات پایداری شیمیایی و فیزیکی بالا خنک کنندگی کنترل آسان : حجم و سطح		استفاده راحت کاهش  استفاده از نمونه های متعدد رسیدگی اسان محافظت از تجهیزات آسانی در آب بندی
معایب	نیاز به آب بندی در صورت کار نکردن تجهیزات احتمال حفاظت ضعیف در برابر خوردگی و رطوبت وجود دارد تاخیر زمانی		ضریب اصطکاک بالاتری نسبت به روغن ها را داراست انتقال حرارت را کاهش می دهد گزینه ای برای کنترل سطح وجود ندارد.

سود مایع 

خرید بوتیل گلیکول